Dagboeknotities tocht Le Puy-en-Velais naar Compostela

Montbonnet, 11 mei 1999.

Eerste indrukken.

Maandag 10 mei, 10.18 u hoofdstation Groningen. T, kids, Egbert. Zondagavond met W bij T gegeten.

Reis ontspannend. Antwerpen: Joodse gemeenschap. Brussel Zuid: onweer. Gestrest kaartjes gekocht in St. Etienne. In verband met een staking met de bus naar Le Puy. 24.00 u aangekomen. Lift naar camping. Soep gemaakt. Laat in slaap. Jeugdzorg droom. W. gemist.

Maandag 11/5. Opgestaan om 07.30 uur. Rustig aan. Om 09.00 u in centrum. Kathedraal. Stempel. Koffie, Comtékaas. Dan: en route. Wisselend bewolkt, maar warm. Valt niet mee. Prachtige route. Bon pelerinage, bonne route, bonne journée. Mensen vriendelijk. Lang gerust, beetje in slaap gevallen. Rond 6 uur hier, gite. Leuke sfeer. Goedkoop. 30 FF. Contact met Tonnie/ Hennie. In dorp wat gegeten. Gedoucht. Om 3 uur W gebeld. Hij heeft een brief geschreven. Hij houdt van mij. Ik een beetje van hem.

15 mei 1999. Nasbinals. Gite.

Camping nog gesloten. Moe maar voldaan. Ik ben nog op schema, maar daarvoor heb ik best moeten afzien. Toen ik in Le Puy vanaf de camping omhoog liep naar de kathedraal met zijn 150 treden omhoog dacht ik: waar ben ik aan begonnen? Conditie nihil. Lezen en plannen op papier is niet zo moeilijk. De eerste dag was qua omgeving prachtig (het dal van de Gazelle.) maar bij de middagrust viel ik met sigaret en al in slaap. Die 15 kilometer was meer dan genoeg. De ontmoeting met Hennie / Tonnie was goed voor mijn courage.

Onderweg wensen veel mensen je bon courage, bonne route, bonne journée. Saint Jacques is een toverwoord.

Woensdag 12 mei werd het heftig, want na Monistrol is de “la montrée tres rude” (gids pag 29; van 619 meter naar 1022). Dankzij Reto en Nicole, twee Zwitsers die ik onderweg – al zoekend naar de juiste afslag – had ontmoet, ben ik na Monistrol (overigens een lelijk dorp) om twee uur toch verder gegaan, na eerst tot drie uur een middagpauze gehouden te hebben. Me omhoog trekkend langs een ijzeren hek!!

Weet U nog wat er in het mooie tekenboek stond? . « En quittant la route, petit chemin caillouteux, pentu, trës pentu….De la main gauche nous prenons appui sur le baton tandis que de la droite nous nous agrippons à la main courante en fer scellée dans la parois basaltique…….Une heure plus tard nous avons parcouru 1 km pour arriver a ESCLUZELS »

U ziet het : ook jaren daarna is de situatie aldaar niet geëgaliseerd.

Ik vervolg: Op het eind na Montoure liep ik toch nog verkeerd en kwam om half negen in Saugues op mijn tandvlees, waar Reto en Nicole smakelijk zaten te eten. Toen nog een camping zoeken. Plus loin, plus droite…… Uiteindelijk een camping-stade; geheel leeg, geen water, geen wc’s. Niets behalve gras. Mijn tent opgezet en vies en al mijn slaapzak in.

De andere dag wachtte mij 31,5 kilometer. S’ Nachts veel wakker geweest. Om 7 uur s’morgens de stad in….slaapdronken. Brood en koffie in de bar. Sigaretten en toch maar weer op pad.

Overigens: de dag ervoor Rochegude, prachtig. Oud kerkje boven op een rots. Dat was wel genieten.

Na zeven kilometer voorbij Saugues La Clause. Toren op basaltblokken. Daar koffie gemaakt. Mooi weer. En weer verder. Langs Domaine de Sauvage. Daar niet in geweest (dus zo een afkorting). Vers water bij Chapelle Saint Roche (weer behoorlijk moe). Door naar Saint Alban, waar ik om negen uur s’avonds aankom. Psychiatrische inrichting. Prachtige rode stenen. Ik was inmiddels zo moe dat ik daar ter plekke wel opgenomen wilde worden. Camping nog twee kilometer buiten dorp. Nog net op tijd om te betalen. S’Nachts overwogen om de andere dag te rusten of te lopen zonder volledige bepakking. Gelukkig wachten mij maar 14 kilometer, maar er is geen camping.

S’Morgens met de campingeigenaar mee gereden naar het dorp. Veiligheidsspelden gekocht in verband met kapotte rugzak. Koffie, broodje en een “tampon” bij de VVV. Weer verzoend met het leven. Om kwart voor twaalf toch weer en route. Met een Engelstalige Zuid- Afrikaan uitvoerig gesproken over “stoppen met roken”. Enkele uren later mijn sigaretten weggegooid en wie komen daar aan? Reto en Nicole. Samen opgelopen naar Aumont-Aubrac. Daar Pierre ontmoet, die Reto en Nicole kende. Hij vertelde dat je gratis kon slapen in de parochiezaal St. Etienne. Rob was daar ook. Hem had ik reeds kort ontmoet op weg naar Saugues. We besloten met zijn allen samen te eten. Wunderbar! Laat (half twaalf) naar bed. Met veel wijn.De non die nog even om de hoek kwam kijken had zich iets anders van ons voorgesteld. Redelijk geslapen. S’Morgens om half acht weer op pad (15/05) naar Nasbinals.

Prachtig, Aubrac. Montes d’ Aubrac. Wild, woest, verlaten, stil !!! Nog in het prikkeldraad gevallen. Rob en Etienne (Belg uit de buurt van Knokke)passeerden mij om 10.00 uur. Op zich ging het lopen van 26,5 kilometer beter (hoewel ik nu wel moe ben). S’Avonds in Nasbinals elkaar weer allemaal gezien. Camping nog dicht. Dus gite. Met Etienne, Rob, Pierre, Reto en Nicole weer samen gegeten én gedronken. Nu doodmoe.

Dochters J. en J. gesproken.

W. heeft nu een mini-festival. Heb hem enkele keren gebeld. Hij volgt mijn reis met het schema. Een dezer dagen maar eens een brief schrijven.

Indrukken: prachtige natuur, stilte. Contacten. Wonderbaarlijke

16 mei.

Vanmorgen afscheid genomen van Reto en Nicole. Koffie en croissants. Beiden gekust. Mooi weer. Etienne, Pierre en Rob maken vandaag een lange route. Om kwart voor elf op stap voor 17 kilometer (een fluitje van een cent – hoewel…)

Eerst over de weilanden; om 1 uur daar heerlijk in de zon gelegen. Bijna geen mens gezien. (Al met al 6 of 8 uur onderweg). Gerust in de heerlijke zon, midden in de natuur. Vandaag mijn trouwdag. Aubrac, prachtig gelegen. Ineens in zicht over een muurtje. Grote toren, oude simpele kerk. Abelard is hier de oprichter van. (Dit blijkt achteraf niet het geval te zijn; een kwestie van wishfull thinking. Een jaar later zal ik de briefwisseling tussen Abelard en Heloise lezen; wist ik toen nog niet!)

Zin om Middeleeuwse geschiedenis te studeren. (Het is Romaanse talen en Culturen geworden, maar met een zekere specialisatie in de Middeleeuwen).

Om vijf uur aangekomen. De leider van de wandelgroep (die al een aantal dagen om mij heen cirkelde) was op weg naar de gite-beheerder. Volle bak, dus kon ik gebruik maken van een matras beneden in de grote zaal. Perfect: Douche, WC, kookplaatje. Wat wil je nog meer.

Op het pleintje twee biertjes gedronken. Gebeld met J/ T. en W, die vol was van zijn mini-festival.

Vanmorgen een brief aan hem op de post gedaan. Bijna naar het restaurant waar de groep ook ging eten. Toch maar niet gedaan. Brood, heerlijke droge worst, kaas soep en koffie. Prima. Morgen naar Espalion (22 kilometer). Ook wel heerlijk om alleen te zijn. Net tafeltje om te schrijven.

.

18 mei.

Dinsdag. Ik loop 18 kilometer achter op het schema. Foei! Ik ben nu in Estaing en logeer vannacht in de Hospitalité St. Jacques. Boeiend! Gisteren zou ik naar Espalion. Zeer, zeer slecht geslapen en om half acht met bewolkte hemel uit St. Chely d’Aubrac vertrokken. Omgeving zoals bij Yvonne en Michel (aan de Tarn). Na ongeveer 1 uur begon het te regenen; eerst miezer, daarna erger. Het hield die dag niet meer op. Rond 12 uur, toen het verdomde dorp St. Come d’Olt maar niet wilde naderen werd ik ingehaald door een gedeelte van “de groep”. Onder de paraplu gingen ze verder. Ik heb ze bijgehouden. Het bleef maar duren. Sokken werden nat, pet nat, mouwen nat. In St. Come doken mijn reismakkers het restaurant in voor het dejeuner. (circa 25 gulden). Ik kocht sigaretten, rookte er drie achter elkaar en dronk koffie. In Espalion is een camping of een hotel, geen gite. Ik zag me echt geen zes kilometer meer verder ploeteren en dan doornat en koud de tent in. In St. Come zocht ik rond twee uur de gite, midden in het dorp. Toen ik er binnen kwam in een heel oud Frans huis brandde het houtvuur !!!!

ik installeerde me en hing e.e.a. te drogen. In de loop van de middag kwamen er talloze verregende wandelaars binnengedruppeld. Geen bank, geen kruidenier, geen bakker open. En geen geld meer. Gelift naar Espalion (met de auto ben je er zo). Geld uit de muur getrokken en met moeite iets te eten kunnen kopen (op maandag is veel dicht). Koffie gedronken en weer teruggelift. Redelijk smakelijk eten gekookt. Heel vroeg ( negen uur) naar bed en geslapen als een roos.

Om zes uur op, ontbijt, bestaande uit harde keks, kaas en thee) en om 06.30 uur met stralend weer de deur uit. (Weersvoorspelling tot donderdag was zeer slecht). Het duurde veel langer dan verwacht voordat ik in Espalion was. Bijna was ik de Eglise de Perse voorbijgelopen. Prachtig, roze steen, timpaan over hemel/hel en Pinksteren.

Van binnen ruim en leeg. De leider van de groep was er ook weer. Hij legde me een en ander uit en daarna was het afscheid voorgoed want voor hen was het “fini”. Espalion in, fruit gekocht, brood en worst. Twee koppen koffie, croissant en kaart naar Ruth gestuurd. Op naar Saint Pierre de Bessuéjouls.Zo mooi. Op de eerste etage een oude kerk. Twee fietsende Duitsers de rest van mijn aardbeien gegeven. Toen rond 1 uur naar Estaing. Eerst om 5 uur daar aangekomen. Ik loop langzaam. Het irriteert me. Moe. In de St. Pierre de Guide Spirituel des Pelerins gekocht. Affiche van Hospitalité St. Jac. Opgezocht en hartelijk ontvangen. Rondgeleid. Kaarten naar W, Zangzaad en familie. Gedoucht. Ik eet hier mee; mijn was wordt gedaan. Vanavond 21.30 u completen. Typisch Frans. Groot sfeervol huis.

Donderdag 20 mei 1999. Conques.

Om 14. 30 u hier aangekomen, samen met Daniel. Om half acht vertrokken uit Colinhac. Regen tot net voor Conques. In St. Marcel in de kerk gegeten en nog soep gemaakt voor Daniel en mijzelf. Op het laatste stukje afdaling nog hard onderuit gedonderd door gladde klei. Onderweg ook nog koffie gedronken in Espayrac en gereserveerd voor klooster te Conques.

Hier aangekomen, gedoucht en vervolgens naar postkantoor waar mijn tweede gids ligt en de brief van JW. Lief, ontroerend. Hem zojuist gebeld. Hoorde dat het kabinet gevallen is dankzij Wiegel. (over het referendum).

Conques is zo prachtig dat ik hier een dag (vrijdag) blijf. Zojuist ook gwenn weer gezien. Zij hadden overnacht in een “grange”(schuur) . Dat is ook avontuur. In Senegres.

25 kilometer in 7 uur inclusief koffie en lunchtijd. In de gids staat er 6 3/4 uur voor.

De eerste gids Le Puy-Conques is gebruikt. De eerste 200 kilometer achter de rug. Ik heb er geen spijt van. Integendeel.

Vrijdag 21 mei.

Hier “achtergebleven”. Vanmorgen zegening van de pelgrims. Hen tot aan de brug gebracht. Gemakkelijk voor morgen. Afscheid genomen van Daniel. Daarna JW gebeld voor zijn verjaardag. Museum bekeken en kaarten gekocht.

Gisteravond uitvoerige maaltijd. Zeer delicieus. Ik ben kwaad over de linkerkant van mijn lijf.

Enkele Duitsers uit Konstanz, enkele Engelsen, een Franse vader met dochter, een Franstalige Belg uit Luik Gwennm henry en ??(gesneuveld met geblesseerd been), zo wisselt het zich af.

Raar idee dat er ruim 60 dagen komen. Het weer is zeer matig. Koud, grijs, vochtig. Ik hoop dat het snel weer wat aangenamer wordt.

Maandag 24 mei 1999.

Pentequote le Lundi (ofwel 2de pinksterdag). Cajarc.

Op zaterdagochtend na de zegening met het broodje onderweg. Om 8.15 u eerst omhoog naar het kapelletje van Ste Foy. Daar begon het te motregenen. Dag bleef verder de gehele dag zo. In het volgende kapelletje van St. Roch (langs de oude route) wachtte mij een aangename verrassing, te weten de groeten van Gwen, Henri en Alain in het “livre d’or”. Verder door de regen. Ik werd onderweg nog ingehaald door pascal en zijn vriend. Afgedaald naar Decazeville, daar 2 pakjes sigaretten gekocht en toen moest ik weer omhoog. Een eind gelopen met een man die in zijn groep 14 dagen ging lopen. “sur le chemin”. Het laatste stuk afdaling over een glibberig pad (het was intussen droog geworden) en de gite gevonden. Me aangemeld, bijna omvallend van vermoeidheid in de Bar de la Mairie.

Vervolgens boodschappen gedaan en de Figaro magazine met artikel over Compostelle gekocht. Twee bier gedronken en 1 koffie. Gekletst met de plaatselijke bevolking en met Chantal en Marie Therese. Terug in de gite eten gemaakt, smakelijk, wat gedeeld met Steef, die ook aangekomen was. ’s Avonds wat gelezen in Kartonnen dozen van Tom Lanoye.

Overigens op vrijdagmiddag in Conques even naar bed,  vervolgens aan de praat met Irma, de vrouw die ik bij de koffie in les Quatres Chemins (voor de Aubrac en voor het prikkeldraad) gesproken had. Met haar ’s avonds ook aan tafel.

’s Avonds uitvoerig met JW gebeld.

 

Enorm slecht geslapen. Het stonk als de ziekte. Geen raam open. ’s Morgens kon ik bijna geen lucht meer krijgen. Steef was maar buiten gaan slapen.

Om kwart voor 7 vertrokken op 1ste Pinksterdag. Eerst twee keer fout gelopen. Bleef enorm achter op loopschema. ’s Middags lang gerust en beetje in slaap gevallen.  Veel aan Jeugdzorg gedacht (moet een dezer dagen schrijven naar oud SNOV-ers).

Om 4 uur kwam ik Steef tegen. Hij had ook een slechte dag. Wat zitten te kletsen. Hij ging uiteindelijk naar Figeac; ik nam de weg naar Castagnolles. Hij heeft mijn rugzak nog beter ingesteld en me aangeraden een stok mee te nemen, zodat je gemakkelijker loopt. (Heel de dag overigens droog). Veel asfaltwegen; de onderkant van mijn hielen hadden het niet meer. Om 6 uur strompelend en kapot aangekomen. Kreeg biertje aangeboden. Gegeten en o ja (wie waren er weer: Henry, Allain en Gwenn. Surprise + advies van Henry).

Om kwart over 8 versleten naar bed. Trouwens een heel mooie gite en aardige mensen. Geslapen als een roos: van half 9 tot ongeveer half 6 (9 uur!). zonder wakker te worden. Rond half 7 het bed uit. Ontbijt en om kwart over 7 op weg. Om half 5 in Cajarc. Marie Therese had voor me gereserveerd in de gite. Onderweg prachtig weer, veel mooie paden zonder asfalt en twee keer Stefan weer ontmoet. Nu is hij verder getrokken. De eerste keer heeft hij mijn rugzak veel hoger afgesteld (subliem) en de tweede keer hebben we samen een kerk bekeken. (Grealon).en samen koffie gedronken. Hij is 33 en ik krijg geen hoogte van hem. Spreekt vloeiend Engels, Frans en uiteraard Duits. Munster. Hij weet het nodige van Nederlands en Frans eten. Samen nog een halve kilometer opgelopen en toen nam hij weer de kuierlatten.

Vandaag dus een goede dag. Gisteren een uitermate slechte. Het weer vandaag: stralend blauw maar nog niet te warm.

Plannen om een huisje hier langs de route te kopen en koffie/ thee en onderdak aan de pelerins aan te bieden. Maar ook om een keten van 40 gites met dortoir langs het Pieterpad op te zetten. Om de 10 kilometer (Toe maar).

 

Limognes en Quercy. 25-05-1999. Dinsdag.

Vannacht iets minder geslapen. Het boek “Kartonnen dozen”van Tom Lanoye uitgelezen. Ik had een hele kamer voor me alleen. Chantal en Isabelle waren er ook weer. Vanmorgen om kwart voor 7 weg gegaan. In het begin een beetje nevelig; daarna mooi weer. Na enkele kilometers volgde mij een mooie witte hond. Hij bleef die ochtend bij me; toch wel 14 kilometer lang. Ik heb hem te drinken gegeven en een restje worst. Rond 2 uur aangekomen in Limognes met het plan nog 4 kilometer verder te lopen, maar uit het raam van de gite hing Pascal die zei dat ze een mooie kamer voor me hadden. Superluxe, 1 bed, antiek, met antieke kast. Ze hadden nog wel middageten over. Voor 1 keer !

’s Middags nog wat inkopen gedaan. Naar een eeuwenoude dolmen gaan kijken. Prachtige omgeving, prachtige weg. Dat je hier zo maar 11 weken kunt lopen. Wat een luxe. Onderweg nog aan Stefan gedacht, met melodramatiek in de trant van “kartonnen dozen”. Nog iemand ontmoet uit Lyon die Rob en Etienne ook ontmoet had. Dat waren toch heerlijke dagen. Zojuist Helpman nog gebeld. Linde (hoofdletters) en Daan (spelen bij Julia).

T vertellend over Doron (graffiti, 1 ½ dag in het cachot). Daarna JW, was bij dokter geweest. Longen aan beide kanten verrot. Hem gezegd dat ik wel blij met z’n ringetje ben. Hij had de joke dat de hond ongetwijfeld St. Jacques was.

 

 

Cahors donderdag 27 mei 1999.

 

Lieve T

Ik ben zojuist nog even naar het postkantoor geweest maar de brieven en tekeningen van Linde en Daan waren er nog niet. De post wordt nu doorgestuurd naar Condom. Daar hoop ik volgende week vrijdag aan te komen.

Zoals je ziet heb ik toch maar besloten de tent terug te sturen. Ik heb ervaren dat er nagenoeg overal gites kloosters en/of kerkzaaltjes zijn waar je gewoon voor een appel en een ei kunt overnachten. Bovendien liggen campings vaak ook een eind buiten de plaats van aankomst. Beter nu dan nog 1200 kilometer de handel op mijn rug. Hetzelfde geldt ook voor de verrekijker. Wel gebruikt maar toch te weinig.

Gisteren liep ik op een landweggetje door een gebied dat vergelijkbaar is met de Causses in de Cevennen. 15 kilometer met 2 of 3 boerderijen en verder alleen maar natuur. Dan is het raar om vervolgens een dagje pauze te nemen in een mondain Frans stadje zoals Cahors.

Ik verblijf hier in de zogenaamde Foyer des Jeunes en Quercy. Er verblijven jongeren tussen de 16 en 26 jaar die werken/ studeren of anderszins. En ze ontvangen “pelgrims”. Ik moet er nog altijd aan wennen maar hier ben je op weg naar Santiago “pelerin”.

Gisteren heb ik voor het eerst een stukje van 10 kilometer gelift, omdat de afstand van 40 kilometer toch wat veel was. Ik werd eerst keurig naar het Office de Tourisme gebrachtm zodat ik het adres van de Foyer kon vragen. Nadat ik naar het postkantoor was gegaan miste ik mijn heerlijke petje (met zonnevanger). ’s Avonds tijdens het avondeten werd ik opgebeld door mijn chauffeur. Ik ad het petje in de auto laten liggen. Hij zou het opsturen naar een hotel dat op mijn route lag. De andere dag, vandaag dus, kwam hij het zelf brengen. Hij vertelde dat de post staakte en dat hij toch een vrije dag had!!!

 

Ik ben enkele dagen opgetrokken met twee Parisiennes; zij liepen de route vanaf Le Puy tot aan Cahors. “Opgetrokken”betekent in dit geval dat zij ’s morgens voor 6 uur al vertrokken waren (ik tussen half 7 en 7 uur) en dat ik ze aan het eind van de dag al weer geheel uitgerust in de gite tegen kwam. Eergisteren hadden we een redelijk korte route (18 kilometer), en toen ik rond 2 uur de gite voorbij kwam hing een van de dames naar buiten om te zeggen dat de rest van het middageten voor me klaar stond (eenmalig werd er wel bijgezegd).

Verder loopt er een oude man van in de 70. Hij loopt tot aan de Spaanse grens. Hij zegt niet veel maar sjouwt des te beter. Gisteren was ik bij een kerkje aan het pauzeren, had lekker koffie gezet en daar kwam hij aan. Hij sloeg een kopje koffie af, nam enkele slokken water, vulde zijn fles bij en huppetee daar ging hij weer; zijn rugzak schuin op z’n rug, de band om zijn middel niet aangetrokken. Enkele uren later had ik mijn middagpauze en daar kwam hij weer voorbij. Hij had ergens onder de bosjes een tukkie gedaan. Onvoorstelbaar vief.

Mijn fotorolletje ging kapot bij het terugspoelen. Zodoende moest ik de camera open maken. Ik was benieuwd of van deze film nog wat terecht gekomen was, vandaar dat ik in Cahors de film er uit heb laten halen en laten afdrukken. Van de 24 zijn er nog 18 goed gebleven. Nu doet de camera het weer goed. Ik stuur ze hierbij maar op. De meesten zijn van Conques en verder.

Het weer is inmiddels weer heel redelijk. Soms al behoorlijk heet. En dan valt het rond een uur of twee ’s middags niet mee.

Ik stuur mijn sportbroekje ook terug. Ik heb hier iets gekocht voor 20 gulden waarin ook zijzakken zitten zodat ik de kaart daarin kan stoppen.

Mijn rugzak zit nu hoger dan ik hem eerst droeg. Stevig alles er in gepropt en dan de band heel strak bij mijn heupen. Ik heb hem de eerste 1 ½ week toch te laag gedragen en soms teveel buiten aan de rugzak gehangen zoals de beker en de waterzak. Mijn voeten beginnen te wennen al zijn de hielen een enkele keer zeer warm geweest alsof ze in brand stonden. Tijdens de rustpauzes trek ik nu mijn schoenen en sokken uit zodat alles lekker door kan luchten.

Is Doron al een beetje bekomen van de schrik? Wanneer is de examenuitslag? Wat doe je daarna in de zomervakantie? Nog werken, nog weg met vrienden?

Justine, zul jij deze laatste maanden op school goed presteren? Wat leuk dat je mee naar de baskettbalkampioenschappen gaat. Goed he?

 

Doron; succes gewenst op het Deltion.

Wat de asielzoekers betreft: tja, 340 is inderdaad een grote groep. En dat moet allemaal in de oude zusterflat? Die Gerrie (ze heeft in ieder geval nog de tijd om te wennen (aan het idee). Is het weer diezelfde man die ook het klooster en Eugeria gekocht heeft?

……

Voortaan dus je “maatje”.

 

 

Op zaterdag 29 mei 1999 schrijf ik:

Vanmorgen om half 7 vertrokken uit het Dominicanessenklooster in Esquairac. Nu (08.10 uur) op een terras in Montcuq in afwachting van de opening om 9 uur van de plaatselijke tabac. Gisteren met 3 sigaretten op stap vertrokken uit Cahors. In de loop van de dag helemaal gestresst. S’avonds 1 sigaret los kunnen peuteren van een andere pelgrim uit Metz. Zojuist ook 1 sigaret gescoord.

Gisteravond even gedacht dat ik het niet zou redden aangezien mijn doorgezakte voet begon op te spelen. Stel je voor dat je moet opgeven! Gisteren ook even gedacht: waar doe je het eigenlijk allemaal voor?

Al vroeg een Nederlander ontmoet (let op: dit is Vent, red. Mei 2007) die de weg liep te zoeken. Ook hij kan al rustig 40 kilometer per dag sjouwen. Hans niet! …….

Omgeving is vooral leeg, verlaten en ik ben toch meer een man van dorpjes en cafeetjes (?)

Weer is mooi, hoewel het nu een beetje dichttrekt. Gisteren warm, maar gelukkig wel wind. Straks nog 12 kilometer.

Eergisteren een dag in Cahors rondgesjouwd. (Wie komt nu het terras weer op? Juist, Steef, pracht joch. Heeft geslapen in een ziekenhuisbed!)

Daar word je moe van. Tent/ verrekijker en post teruggestuurd. Moet in gewicht schelen. Merkte er gisteren echter niet veel van. Verwonder me over zo’n nonnenleven. 7 Nonnen, waaronder een heel jonge (met grote leesbril). Ze zongen op zich wel mooi. Groot eigen onderkomen. Zeer slecht geoutilleerd gastenverblijf. Matig eten. Ik heb er ook niets voor betaald. Was enigszins gramstorig. Zou ook wel zo’n kracht willen hebben als Steef (Zag je overigens zijn spierballen?) …..

Zou ook wel zoveel kracht willen hebben als Steef of Vent……

 

De Nederlander, Vent van der Velde uit Arnhem, beviel me eigenlijk niet zo.

Ik heb hem voor de eerste keer ontmoet toen ik net gestart was na mijn oponthoud in Marseille en een paar kilometer buiten Cahors was verkeerd gelopen. Gekke man vond ik het. Liep een beetje krom, zag er onverzorgd uit. Niet veel an. …Na een kilometer heb ik hem gelost.
De dag er na kwamen we elkaar weer tegen in de gite van Lauzerte. Vond hem toen wel aardiger geloof ik.
De volgende dagen zag ik hem vaker en liepen we ook wel eens stukje samen op. Meestal s’morgens startten we samen en na een half uur tot een uur bleef hij achter. ’s Middags kwam hij altijd als laatste pelgrim van de dag de gite binnen. Moe, bezweet, maar vrolijk en gek.

 

 

In een ander handschrift is hierbij kort en krachtig neergepend: LUL. Handschrift van Vent.

 

Een stuk verder in mijn journaal:

 

La Romieu 15.30 uur.

Woensdag. In de gîte met Vent. Toch wel aardig. Lag aan zijn bril…….

 

 

Zojuist op terras in La Romieu. Dorp van niks, grote kerk, gite van niks. 2 pilsjes gedronken met Vent. Al onze Franse kennissen zijn vandaag doorgetrokken naar Condom. Ook de drie Belgen uit de buurt van Antwerpen. Weer blijft heel redelijk. Weide, vlakten, heuvels, dal van Garonne. Graan beginnende zonnebloemen, tuinbonen. Kortom veel cultuurland. 2 Franse echtparen.

Vent en ik hebben enkele dagen met elkaar opgetrokken. S’ avonds gezamenlijk; overdag elkaar inhalend. Zaterdagavond Lauzerte, heel hooggelegen burcht/ stad.

Moissac. S’ Middags zeker een uur in de vijver gezeten met mijn voeten, kletsend met Vent. Geslapen bij pastoor. Slecht geslapen. Andere dag richting Auvillar. Vent weer in beeld. Gîte vol. Door naar St. Antoine. In Moissac kaftan gekocht. De blits meegemaakt in St. Antoine en heerlijk gegeten (repas).

De weg naar Lectoure blijkt verkort te zijn Zodoende op dinsdag naar Lectoure. Gite met weinig ventilatie. ’s Avonds doodmoe.

Elke dag blijft sjouwen. Wel wisselend.

 

Donderdag 3 juni 1999. Condom.

Gisteravond s’avonds met Vent gegeten: 1 fles wijn, macaroni. Gezellig. Vent heeft “wegtrekkers”. Vanmorgen –we hadden de hele gîte voor ons tweeën- had ik best even bij Vent in bed willen kruipen. Geen schijn van kans.

Om 10 voor 7 op stap. Liep als een trein. Mooie chapelle van Ste Germaine. Daarna langs heel gemoderniseerd huis (homo’s?) en prachtige waterplas.

Aankomst in de gîte van Condom. In oud lyceum. Geen Vent. Stad in. Daar kwam Vent. Bleek in een andere slaapzaal zijn rugzak neergezet te hebben. Blij hem weer te zien.

Hij had middageten gekocht en onzin in het livre d’or geschreven (over Hans en kusje).

Vanavond weer samen boodschappen gedaan. Uitvoerig gegeten. Rode bieten, tomaten, appeltjes, worstjes, quiche Lorraine, toetje yoghurt en koffie na!!. Twee Duitsers, 2 Engelsen om 8 uur.

 

Brief van JW Tekening Daan/ brief Linde. Gisteren T nog gebeld. Had het alleen maar druk met de kinderen. JW gebeld. Niet thuis.

Versterkte kerken. La Romieu, Condom en Lectoure.

 

04/06/1999.

Seviac, voorlopig alleen in de gîte. Vanmorgen om 8 uur afscheid genomen van Vent, met kus, mooie, sympathieke jongen maar geen ho, maar hé!

Zaterdag, 05-06-1999 Eauze.

 

Afgelopen nacht was ik geheel alleen in de gite. Op een gegeven moment hoorde ik een hond blaffen. Nou dat vond ik niet zo’n pretje. Toch maar de ramen dicht gedaan en de buitendeur op slot.

Vanmiddag is het hier kouder geworden en heeft het licht geregend.

 

 

 

 

Eauze, 05-06-1999.

Koud. Vliestrui, lange broek. Al anderhalf uur in café. Brief aan Froukje geschreven.

Vleesschotel besteld, straks naar gite.

Laatste stuk van 7 kilometer (monotone = oude spoorweg) gekeken hoe hard / snel ik kan. Iets meer dan vier kilometer per uur. Goed van mij. Tevreden over.

Nogaro, zondag 06-06-99.

Gisteren brief naar Vent geschreven. Hij had een brief voor mij in de gîte achtergelaten + coquille. Een lieverd. In livre d’or stond zijn verhaal over mijn bevoorradingssysteem. Ik ben geen SRV-man!

Herman uit Harderwijk. Allerlei kampeerders nu met het koude weer voor het eerst in de gite. Gite weer zeer goed. Comfortabel.

Vanmorgen om 10 over half 7 weg. Mooie route naar Nogaro (20 kilometer). Na 11 kilometer café met koffie. Daarna nog omweggetje naar kerkje. Gedicht van Vent over het feit dat het kerkje op slot was. Sleutel was echter met enig speurwerk wel te vinden!

Rond 2 uur bij deze gite. Bij sportveld. Wijn (rosé) in de koelkast van Vent voor Hans!

Herman, Winfried (uit Tours) weer hier. Echtpaar op zicht afstand op gesloten camping. Motorsportterrein vlakbij. Lawaai.

Nu nog even briefje naar Vent.

 

Onderweg nagedacht over toekomst. Blijft vaag. Idee Pieterpad gîtes laat me niet geheel los.

 

Gistermiddag regen. Gisteravond regen. Vanmorgen was het weer droog.

 

Dinsdag 8/6/99 Arzacq-Arraziguet.

Gisteren met regen vertrokken uit Nogaro. Hele ochtend nat. Om 10 uur Dick en Lida (kampeerders) + Herman met paraplu.

Om 12 uur bij ganzen weggestuurd. Rondje gelopen! Uiteindelijk via overwoekerd pad naar Barcelonne sur Gers. Rond half vijf daar. Hoera: sigaretten!! Drie pakjes gekocht. Vanaf nu voorraad. Langs farmacie voor mijn voet.

Uiteindelijk om kwart voor zes in L’Aire sur L’Adour. Tot half zeven wachten voordat acceuil opengaat. Wie komt daar 5 over 6 aan kachelen? Juist…..Vent!!!

Hij was een dag gebleven. Last van achillespees. Bed voor mij gereserveerd onder hem.

In Nogaro waren Damien, Winfride, Herman, Christian (Eddy Merx), Bertrand (bruin). Ze waren er allemaal. Hardlopers, doodlopers.

Repas was weel heel gezellig. Vier flessen wijn. Soep, rijst, kaasje, toetje. Goed geslapen.

Daarna op dinsdag samen met Vent naar Arzacq. 31 kilometer. Ging goed. Mooie kerkjes. Hartstikke leuke acceuil bij Elzasser vrouw in Pimbo.

Daarna Arzacq rond 5 uur. Precies 3 kilometer per uur. Pilsje (o, nee, eerst naar de kerk). Daarna naar de gite. Alleen voor Fransen/ Spanjaarden. JUAN.

Beetje sjansen met vrouw. Leuke meid. Beetje Erna Koenderink type. Betaald met kaars, kerk.

Repas (41 f.fr.) Heerlijke salade, paté, eendenbout. IJs. Ook weer veel wijn. Drie Zwitserse vrouwen.

Daarna nog tot 10 uur praten met Dick en Lida (Cornelissen, Middelburg, boek zelfsturing).

Daarna afgrijselijk gesnurk Eddie, Damien en Jozef (fietser). Om half twee in aardedonker naar WC en raam opengezet.

Om half vier ging Eddie weer zijn bed uit. Belachelijk.

Woensdag 9/6.

Wij, Vent en ik) om kwart over 7 naar de bakker. We hebben inmiddels besloten niet verder dan Pomps te gaan. Rustig aan, tempo laag. Na vier kilometer: Herman zit tentje te drogen.Daarna binnendoor op zoek naar eten. Rijdende bakker. Goed gesprek met Vent (jeugd, angst). Rond half 11 weer eens op stap. Op de kaart twee boerderijen (Boy en Gay). Idee Vent: ansichtkaart.

Bij rivier middageten. Koffie. Alles over T, kinderen, B., pleegkinderen.

Moeite, paniek. Kerk.

Pomp, café…. fermé. Hallo daar komt Nicole.

Nicole Loubert, 64370 POMP.

Sporthal, Alberto, 76 1/2. Robert uit Arizona. Jean Pied de Port -> Conques.

Kaftan weer.

Arthez de Bearn. Donderdag 10/06/99.

10 voor 10. Koffie in het café des Sports. Vanmorgen om 7 uur vertrokken uit de sporthal van Pomps. Samen met Vent hoofd aan hoofd geslapen in de gang van de sporthal. Gisteravond uitgebreid met hem gegeten, buiten in het zonnetje. Geklept met Robert, de Amerikaan die van St Jean naar Conques loopt.

Vent heeft gisteravond nog het verhaal verteld over de weddenschap om een vrouw. Gepraat over relatie en samenwonen. Ingewikkeld.

Caubin (7 kilometer). Daarna achtergebleven. Vent ook even ruimte nodig. Vandaag niet verder dan Maslacq. (Nog 8,5 kilometer). Dus in totaal 17,5; heerlijk rustig.

Planning na Arzacq gewijzigd.

Tot en met Roncesvalles was volgens de planning 6 dagen (inclusief 1 rustdag in St. Jean Pied de Port).

Nu 7; nog drie dagen voor op schema.

En dan in Spanje. Ik raak juist wat gewend aan Frankrijk. (658 kilometer achter de rug). Dan nog 756 in 35 dagen. Volgt staartdeling: zonder rustdagen. 21,6 per dag.

Bevalt het me? Ja. Natuur is prachtig. Ontmoetingen zijn weliswaar oppervlakkig maar meestal uiterst vriendelijk. Met Vent is het heel intiem. We lullen als water. Gaat toch wel heel ver. Over gevoelens jeugd, relaties, seks, mooie meiden en angst.

Ik geniet er ook van om nu in zo’n typisch Frans café te zitten. Mensen aan de bar, honden die rond lopen. Het leven gaat verder.

Kerken / kapelletjes bekijken. Bidden (?).

bellen met T., L., D. Bellen met JW. Sigaretten roken (echt te veel). Mijn lijf smaller zien worden. Jongetjesfiguur. Jonge hond, jochie, rechtop lopen. (Iets aan doen als ik terugkom). Blij met compliment van Vent: “Je ziet er aantrekkelijk uit”.

Zaterdag, 12 juni 1999. 15.30 Aroue.

Vanmiddag rond 2 uur aangekomen samen met Vent in de superkleine gite in Aroue. Damien is reeds aangekomen vanuit Navarrenx. Wij zijn vanmorgen eerst naar de bakker gegaan en rond half acht Navarrenx uit. Rond 10 uur op een kruispunt gepauzeerd. Rijdende bakker, koffie gezet. Vervolgens naar kleine kerkje van Lichos. Prachtige beelden binnen en een mooi kruisbeeld op het kerkhof.

In onderbroek en T-shirt op rugzak op muurtje in de zon geslapen. Kippen, koeien, ganzen, tractor. Heerlijk.

Daarna in kaftan. Foto’s door Vent. Met rugzak hiernaar toe. Mevrouw Laberde (van de gite) met klein winkeltje en haar man lachten zich rot. Pour la petite confession???

 

Damien was er ook. Brood gegeten, wijn gedronken, gedoucht en geschoren. Vent in slaap gevallen.

Vrijdag!! Gisteren vanuit Maslacq (superkleine gite, 4 plaatsen, Alberto, Vent en ik) s’Avonds JW gebeld, Sigaretten gevraagd door jongen, donker meisje…..

Weg afgekort met drie kwartier naar prachtige kloosterkerk van Sauvelade. Daarna alleen verder en op een stuk van 500 meter ongebaliseerd hopeloos verdwaald. Over weiden, akkers, langs hegjes, schrikdraad, prikkeldraad, hoog gras uiteindelijk op een pad tussen de weilanden. 12 uur. Middageten. Geen idee welke richting uit te gaan. Uiteindelijk een mooie boer (korte broek, goed lijf, leuke kop) op de tractor. Nou veel te veel naar het oosten gelopen. Op de goede richting gezet. Mooi weer, mooie uitzichten. Toen weer richting Navarrenx. Op verharde weg bij kruising maar eens gevraagd aan vrouw met auto / kind. Plus droit, coupe le departementale. Daar aangekomen bij kruisbeeld kon ik de afwijking vaststellen. Met moed der wanhoop vanaf 2 uur nog 2 uur langs grote weg naar Navarrenx. Daar moe aan de pils in Café du Centre (tampon). Vent en daarna Alberto in beeld.

Uiteindelijk naar de gite. De 12 Belgen waren er ook. Hun laatste dag.

Ik werd aangesproken daar een Nederlander die terug naar huis ging wegens een blessure, die maar niet wilde genezen.

Ook in de gite was er een knul aan het recupereren.

Verder met Vent weer gegeten en gedronken. Zeer knus. Rond 10 uur naar bed.

Redelijk goed geslapen. Om 5 uur wakker. Pijn aan rechterbeen. Blessure. Om half zes beneden een sigaret. Ik wil bij Vent in bed!! Bij hem uitgehuild. En om kwart over 7 weer op reis… Ik hecht me aan hem. God, wat een kerel….

We praten aan een stuk door. Over zijn werk, zijn omgang met vrouwen, over zijn vrienden, watermolens en auto’s.

Onderweg mooie hardloper. Ik zeg Vent hem mooi te vinden.

Onderweg weer veel heuvelachtiger. Bebost. Maïsbouw, koeien, kippen. Veel weiland met gras. Mooie grote huizen, boerderijen, nieuwbouw, landhuizen, kastelen. Pais de Basque.

Zondag 13 juni, 17.30 uur.

St. Palais. Franciscanenklooster.

Gistermiddag, net als Vent, ook lang geslapen. Damien ook in slaap gevallen. Nog 2 Duitsers langs gekomen. Doorgestuurd. Uiteindelijk nog twee dames. Met z’n vijven in de gite en om kwart over 7 naar de repas. Eerst om half 10 klaar met eten. Behoorlijk moe van al die wijn.

Damien zou via de grote weg naar St. Palais om museum te bezoeken. Hij vertrok zondagmorgen om zes uur.

Vent en ik waren ook om 7 uur al weer op weg. Even leek het er op dat Vent ook over de grote weg zou gaan. Uiteindelijk ging hij weer met me mee.
Na een uurtje mooi kerkje, echter op slot. Daarna dus hopeloos verkeerd gelopen. Zeker drie kwartier op steen- en zandpad. Toen de kaart er bij. Naar het westen gelopen in plaats van naar het zuiden. Kut. Of toch niet? Samen over de kaart gebogen. Door de varens, hoog gras, bos en over een sloot. Aan de stok van Vent weer omhoog.

 

Verder in de richting van de die ene boerderij. Daar weer oriënteren, kiezen en ja wel….10 voor elf zijn we weer op het goede pad. Toen nog 1 uur lopen. Dit volgens de gids. Kut, het bleek uiteindelijk bijna twee uur. Zwaar Op een gegeven moment nog even gerust.

Juist voor sluitingstijd nog in de winkel. Eten gekocht voor vanmiddag.

In het Franciscanenklooster – prachtige binnenhof, drie paters – in een tweepersoonskamer. We waren toch niet op het lijstje van de te verwachten gasten terecht gekomen.Ze hadden begrepen dat er twee Duitsers zouden komen.

Gedoucht, geschoren. Daarna in de binnenhof gegeten. Koffie gedronken. Ik ben daarna even het dorp ingegaan. Het museum is vandaag dicht. Arme Damien, die dus voor niets op stap is gegaan.

Vent gaat morgen ook weer mee. Hij is in slaap gevallen. Ik daarna ook.

Eerst heb ik JW gebeld. Hij had mijn brief gehad. Met hem over Vent en seksgevoelens gehad. Was goed gesprek.

Bij het wakker worden met Vent gekletst. Weer over meisjes. Bij hem op de rand van het bed. Kusjes op de wang. En dan aarzelend op zijn lippen. O God, nou gaat hij zoenen, zei Vent….. Wat voelt hij? Wat voel ik?

Over twee dagen St Jean Pied de Port. Het eerste bord daarheen al gezien (richtingaanwijzer).

Hier is alles tweetalig. Pays basque. Witte grote huizen, rode luiken.

Maandag 14 juni, Ostabat.

Vandaag een zeer relaxte dag. Om half 8 naar de mis bij de Franciscaner paters. Daarna ontbijt en om half 10 naar het museum van St. Palais.

Vannacht om half twee er uit gegaan voor een sigaret. Ik heb last van mijn rechterbeen.

Vanmorgen heeft Vent mijn been gemasseerd.

In de kerk zat tot onze stomme verbazing Alberto. Hij woont in het Monastère de Aiguebelle. Montjoyet.

Hij was met de auto vanuit Aroue gebracht naar de mis. Daarna vertrok hij weer naar Ostabat.

Lekker ontbeten met Vent. Leuk museum vol met geschiedenis over de chemin. Prachtige dia’s.

Rond half elf op stap. Eerst naar de steen die voorstelt dat de drie routes bij elkaar komen.

Daar gezeten en gekletst met mensen die voorbijkwamen. Toen omhoog naar een klein kapelletje. Warm maar mooi. Gegeten. Toen weer sterke afdaling naar ander kerkje (op slot). Daar achter gebleven. Om half vier, na twee muggenbeten (dat is je straf….) , naar Ostabat. Half 5 daar. Kleine gite.

Bier gedrongen met Alberto en Vent.Kerk op slot. Afgesproken om s’avonds uit eten te gaan. Gedoucht. Eerst nog bij Vent met hoofd op schoot gelegen. Alberto zingt intussen Spaanse liederen.

Mee-eters van neus verwijderd. Rechtop lopen Hans!!!

Vanavond gegeten met Vent. Gepraat over de waarde van de pelgrimage. We beschouwen het beiden als een voorrecht. Homoseksualiteit. Verzorg je!

St. Jean Pied le Port, 15-06-1999. Dinsdag.

Vandaag 20 kilometer Ostabat – St. Jean.

Gisteravond nog even met vent gesproken of hij eventueel bi zou kunnen zijn…. Geen sprake van. 100 % hetero. Niet aan de orde.

Redelijk goed geslapen. Midden in de nacht wel weer naar beneden voor een sigaret. Been blijft pijn doen. Overweeg in St. Jean naar de dokter te gaan.

Rond 7 uur vertrokken met Vent. Mooi weer. Zonsopkomst. Rond kwart voor 8 supermarkt. Nog geen brood. Eerst koffie in de bar ertegen over. Daarna brood. Gescheiden verder. Elkaar nog bij kerkje gezien. Sleutel opgehaald. Daarna achter gebleven. Veel zingen onderweg.

 

Lied gemaakt voor Alberto:

Notre Alberto, nomme tant pis,

est soixante seize et demi

Il est parti des moines dAiguebelle

et arrive avant Noëlle

St Jacques de Compostelle.

Rond half drie in St. Jean. Via de porte St. Jacques. Toch indrukwekkend. Enorm aardige mevrouw in gite. Daarna naar post. Brief JW

Gelezen. Enorm verschil in onze wereld. Badkamer, WC, bank. Rits. Saai. Beetje down.

Vent had bulkpost. Gun hem dat van harte.
Bij de post zat ook een opblaaspop voor Vent,
gekregenvan zijn vriendenkring,
en achtergelaten in het Spaanse graan

 

 

Daarna doktersbezoek. Was snel aan de beurt. Prima. Weerspannige spier. Recept mee.
Toen probleem om geld op te nemen. Bij drie banken weigering!!! Pest in. Uiteindelijk geld via Vent.
Inkopen in supermarkt. Inclusief hondenketting!! (Geintje met ondertoon). Gegeten (soupe de pelerin)Alberto, Vent, ik, Marie-Claire, Fatima en mevrouw van de gite. Na soep jambon, kaas, brood, koffie. Heel gezellig.

Blijf hier nog een dag.
Rond 9 uur JW gebeld. Daarna T. Doron geslaagd!!! Siet gezakt.
Druk. Afstand Hans !!!!

 

Donderdag 17 juni 19.00 u Roncesvalles.

Gisteren in St. Jean Pied le Port gebleven. De ochtend ‘verpest’ door het bellen met Jaap onsman ABN. Doordat T haar betaalkaart niet heeft opgehaald hebben ze een paar dagen geleden het contract beeindigd. Stom!!

s’ Middag toch weer naar de dokter ivm mijn oor. De eerst muggenbeet precies boven op mijn oor is al weer ouderwets raak. Ontstoken als een gek.

Aan het eind van de dag komt irma weer aanzetten. Nu aan het eind van haar reis. We zagen elkaar in Conques!!

Vannacht onweer en regen.

Vanmorgen om kwart over 7 begonnen aan de oversteek van de Pyreneen. Mijn God wat een onderneming. De eerste etappe van anderhalf uur ging het al van hupetee omhoog. Toen kwam irma die eerder was vertrokken om nog iemand uit te zwaaien.

Het weer tot dan toe was redelijk. Met Irma nog zitten kletsen over mijn Nederlands gite – idee.

Vrij snel daarna trok de lucht dicht en werd het uitzicht minimaal. Het werd ook kouder. En maar omhoog. Uiteindelijk liep ik op mijn sigaretten!!!

Om half 5 gebroken hier aangekomen. Hele drukte. Militairachtig. Morgenochtend om 8 moet de tent weer leeg zijn.

Vanavond om 8 uur mis met zegening. 8.30 eten, 1000 pes. En om 10 u het hok op slot.

Mijn post ligt waarschijnlijk in het volgende dorp.

Nu regent het bakstenen en is het koud.

Vrijdag 18 juni 17.45 uur Zubiri.

Gisteravond een echte ouderwetse mis met 4 heren!! Tempo. AllesSpaans. Volle kerk. Zegening pelgrims. Massa!!

Gezondheid bij vermoeidheid blijft probleem. Rechtop!!

om kwart voor 9 naar Hostel voor het menu van de pelgrim voor 1000 pesetas. Met Alberto en Marie-Claire, Vent en ik. Soep, heerlijke forel, ijs na + 1 fles wijn. Nog wat wijn bij elkaar gescharreld van de andere tafels.

Om 10 uur naar bed. Goed geslapen.

Deze ochtend om kwart over zeven weg. Eerst naar Burguete. Postkantoor gevonden. Nog een uur wachten. In hostal een ontbijt genomen. Om 9 uur blijkt postkantoor toch nog dicht. Met vrouw boven postkantoor gesproken. Post is toch naar Roncesvalles doorgestuurd. Shit! Uiteindelijk zal post worden doorgestuurd naar Santo Domingo.

Daarna om 9.15 u verder op stap door Spaanse land. Eerst nog lang mistig. Pad slingert links en rechts langs de weg. Hoogte rond 900 meter. Veel beboste berghellingen. Om 10 uur brood en kaas gekocht. Daarna zelf koffie gezet. Om 12 uur in volgend dorp koffie en opnieuw sigaretten.

Verder redelijk gelopen. Op middeleeuwse brug wordt een film opgenomen. Hele dorp staat te kijken. Vent wacht me op. Met hem bier gedronken. Daarna refugio. Douchen, scheren. Oor is hersteld.

Vanavond met Vent eten. Ook telefoonkaart gekocht.
Weer klaarde op. Soms zon. Maar het blijft een beetje regenachtig.

Eerste Spaanse zinnen en….

VENT IS LIEF.

Zaterdag 19/6/99 Pamplona.

Vanmiddag om half 2 / 2 uur aangekomen in het eminario van pamplona. Dankzij het fout lopen van Vent en mij kwamen wij rechtstreeks aan bij het inmense seminarie waarin de refugio gehuisvest is. Prachtig, goede ontvangst. T-shirt van de camino gekocht. Gedoucht en luidkeels gezongen.

Daarna de stad in. Veel gesloten. Kerken onderweg zijn allemaal dicht.

Vanmorgen om kwart over vijf wakker. De avond daarvoor te veel zware wijn gedronken. Merkte het aan mijn hartspieren. ??!!??

Ontbijt/ koffie buiten. Om 7 uur weer op pad. Vent liep moeilijk. Ik ook. Om 8 uur koffie met chocoladebroodje. Vol met peregrinos. Verder voorspoedig gelopen. Lied (afscheidslied) gecomponeerd. Op melodie van Bonjour monsieur le professeur.

Mooie barjongen gezien.

 

Maandag, 21/6/99. Estella.

Prima gite. Naast mij klept MC, tegenover mij…..

Gisteren uit Pamplona vertrokken om 7.15 uur. Vent had de avond daarvoor onderweg vanuit de bar naar het seminarie mij eens lekker vastgepakt. Als hij gedronken heeft is hij altijd iets vrijer naar mij toe.

 

Goed. Alleen op weg. Om kwart voor elf in Zariquiegui aangekomen. Bij de kerk arriveren zangers en zangeressen in fraaie zwarte kostuums. Om 11 uur mis. Eerst gaat echter heel de meute naar buiten achter het heilig beeld aan. Geknal onderweg. Daarna mis met goed koor. Om 12 uur gevolgd door concert.

Het eerste nummer gehoord. Daarna verder op weg. Onderweg cola en een heerlijke bocadillos (stokbrood ei/ ham). Rond 4 uur afgeslagen naar Eunate. Prachtig. Om half zes aangekomen in Puenta la Reina. Vol, op 1 bed na. Voor mij! Nederlandse Colette, vertrokken vanuit Arles. 35 jaar. Tilburg.

S’Avonds met MC naar kerk. Prachtig barokaltaar en mooi beeld Jacobus. Daarna met MC eten. Slapen, drie hoog. Ronfleurs. Om 4 uur braken de Eddie’s los. Mijn God wat een herrie.

Zelf er maar om 5 uur uitgegaan. Om kwart over zes, na ontbijt, op stap.

Rond 8 uur ingehaald door Colette. Loopt als een trein. Om half negen nog geen dorp met open cafe. Koffie gezet in Cirauqui. Met Colette even zitten lullen. Daarna alleen verder Daarna in lorca koffie, Nederlanders op de fiets. Kerk bezichtigd. Extra tampon. Om half twee in Estella samen met Victor en echtgenote.

Besloten om te blijven. Biertje, sigaretten; daarna douchen (bleek MC inmiddels gearriveerd te zijn).

Weer heel redelijk. Is iets aan de frisse kant.

Sol s’tice = 21 juni ; sol s’tice d’hiver = 21 december.

Ga nu Estella bekijken.

Heuvelachtig, graan en bramen.

Woensdag, 23 juni Viana.

Gisteren een Hollands dagje. Vanaf Estella (met de gedraaide pilaar in het cloitre) 2 kerken bekeken voordat de mis begon. Gegeten met MC in de refugio, Spaanse liederen.

Rond 7 uur weer op weg. Mooi weer. Om half 10 in villamajor; Hollandse refugio. Daar met gepensioneerde binnenschipper geklept. Aardige vent. Leuke vrouw. Daarna de initiatiefnemer (bob) boek geschreven, erg christelijk (pinkstergemeente). Wel mooie, knusse, Hollandse refugio.

Daarna om 12 uur MC in de schaduw van een boom. Met haar fruit gegeten. Daarna weer verder tot ongeveer half 2. Mooi weer, veel graan, ook al enkele olijfbomen. Toen aan bosrand 1 ½ uur gerust in de schaduw. Genoten.

Rond half 5 in refugio Los Arcos. Vlaams echtpaar. Zeer sympathiek. T. gebeld. Aardiger dan vorige keer. Daan deurtjes. Linde pamela. Om half negen kerkdienst. Zegening. Nederlandstalig gebed mee gekregen. Nog even prachtige beelden bekeken. Achter in de kerk.

Alleen eten. Antoine en george. Argentinie. Onze Amerikaanse vriend, foto’s van thuis, vrouw en hond. Om half 11 slapen. Om 4 uur ging onze Amerikaan op stap!!! 40 kilometer. Ik kon mooi niet meer slapen. Om kwart voor zes op pad. Trouwens gisteren contemplatieve dag. Een korte route. 18,5 kilometer. In Torres del Rio refugio. Geen koffie. Fruit. Toen kerk Sepulcro bezocht. (Mercedes Copes). Kaarten gekocht. Rond half 10 weer verder. Moeizaam. MC onderweg. Antoine. Uiteindelijk Viagra in zicht. Gestopt om half 1.  Om half 2 hier; gedoucht. Daarna lunch met Antoine. Moe, moe, moe. Geslapen tot half vijf. Om 5 uur visite guidee. Kerk, Sint jacob de matador. Gegeten met V/C en Engelse fietser. Leuk, moeheid een beetje weg.

Vandaag tekort geslapen. Sof dag? Weet het.

Navarette, 24 juni donderdag.

Vannacht goed geslapen. Maakt groot verschil. Navarra verlaten. Rioja. Logrono doorkruist. Vier kilometer urbanisatie. Goed gelopen. Om half 2 hier. Rugzak afgegeven. Twee biertjes. Om drie uur refugio open. Gedoucht, fris geschoren, marokkaanse jurk. Uitvoerig met Schatje gepraat, sla en kaas. Daarna op advies Alberto half uurtje geslapen. Om 6 uur “cuba libre” met Alberto. Hij denkt dat Schatje een beettje verliefd op me is. Ze is heel lief. Ongetwijfeld. Nu eerst informeren of de post in So Domingo morgen open is.

Ruim landschap, Goed weer. Er zit nu onweer inde lucht.

21. uur Uitvoerig met Schatje gepraat.

Vrijdag, 25 juni, Najera.

Matig geslapen. Veel gedroomd. Gesprek Schatje. Vanmorgen om 5 uur op. Samen met Alberto en Schatje vertrokken (6 uur). Wel heerlijk om zo vroeg op stap te zijn. Korte etappe: 16 kilometer. Om 11 uur hier. Koffie met Alberto en Schatje. Daarna liftend naar So Domingo. Lift heen en weer. Post van Eva, Ruth en Egbert.

Daarna gegeten met Schatje. Verder gepraat over rol seksualiteit. Schatje enorm gebloosd. Vanmiddag teruggeschreven aan Eva en Egbert. Gegeten van de restjes Amerikaanse pa en zoon. Ook Antoine kwam weer binnen.
Zou ik verliefd  kunnen worden op Schatje? Ze is zeer mooi, expressief. Is mijn homoseksualiteit geen reactie op 10 jaar droog staan? Toch bi? Als vent nu zou komen zou ik hem dood kunnen knuffelen.

Zondag 27 juni Belorado.

Tendinitis. (sprains). Lesion of an ligament or tendon due to traumatisms). Betekent morgen keuzes maken.

Juist salade gegeten,  uitgenodigd door Schatje. Merk hoe snel ik me overgeslagen voel als ze me geen aandacht geeft!! Ik blijf in essentie toch iemand die ontzettend graag aandacht krijg.

Zaterdag Najera naar So Domingo. Goed gelopen. Echter “ verkeerde” herberg. Stom verbaasd Schatje en Alberto niet te zien. Beetje onthand. Zaten ze bij de zusters. S’ Middags briefpapier gekocht. Verder kerk en museum (enorme rijkdom, prachtige foto’s) bekeken. Om half zeven vespers. Schatje nog even gesproken. Duitse fietsbuurman. Met hem en Fransman (Yoe) eten gedeeld. Nog koffie gedronken. Goed geslapen, wel ronfleurs.

S’ Middags pijn knieen en linkerbeen. Massage.

Zondag om 6 uur vertrokken. Eerste 7 kilometer langs de weg. Schatje en Alberto ineens bij me. De volgende 5 kilometer samen gelopen. Stop. Linkerbeen gaat steeds meer pijn doen. Daarna zeer moeizaam. Vanmiddag met Schatje en Alberto samen gegeten. Schatje plaagt me met Vent. Ze is ontzettend ‘bij’. Hoe heeft zij zich zo ontwikkeld?

Verder geslapen. Hoe morgen?

A) hier blijven b) 8 kilometer lopen c) naar Burgos met bus d) gewoon de etappe lopen.

Dinsdag 29 juni 1999. Belorado.

8.40 kroeg, koffie, sigaret.

Afgelopen zondag vertrokken vanuit So Domingo. Eerste 7 kilometer langs weg. Goed gelopen. Toen samen met Schatje en Alberto koffie. Daarna met hen tot 2de stop. Koffie + broodje pudding. Toen problemen linkerbeen. Om half 1 aangekomen. Pijn. Tendiditis. Adviezen: RUST. Gegeten met Schatje en Alberto. Daarna 2 x slapen tot 7 uur. Jaloers. Toch nog uitgenodigd om sla te eten met Schatje.

Besloten te blijven.

(Om Vent weer te kunnen zien zei Schatje).

Maandag ochtend. Uitkussen Schatje en Alberto. (exceptionelle). Daarna met MC naar kroeg en bushalte. Daarna verder dokter gezocht. Boodschappen gedaan. Lijf zeer onrustig. Maag gaat als een gek te keer.

ZuidAfrikaners (Helena en Paul) arriveren en zeggen dat Vent al in aantocht is. Rond 1 uur Vent! Knuffel. Opnieuw richting dokter (voor nop). Met vent sla en brood en rijst gegeten. Goed geslapen, daarna biertje gedronken en kennisgemaakt met Ko. Ik rook als een gek. Eten -> slapen. Gesprek met Vent over JW., T en kiezen voor jezelf. Zelfstandigheid! .

S’ Nachts er uit. Daarna rustiger. Ontbijt.

JW zondagavond gebeld. Goed gesprek met Vent. Knuffel. Raad.

Straks met de bus naar Burgos. Roze zaterdag in Madrid. Foto El Pais. Weer mooi weer. Gespannen over “op tijd thuis”. Rob J is 10 dagen voor op me. Ko kent Dick/ Lyda. Knoop. Ko vanuit Raamsdonksveer te voet met karretje. Achtergelaten in St Palais.

Hopelijk morgen of overmorgen weer lopen.

Vanaf Burgos nog 480 kilometer. Nog 19 loopdagen bij aankomst op 18/7. Dan 24 per dag.

 

Woensdag 30/6/99. Hornillos del Camino.

Gisteren Herman in Burgos ontmoet. Taco / Eric. Herman naar Bus gebracht. Liesbreuk. Sneu. Met T en E en Audrey gegeten in de stad. Nog steeds groot feest. Om 11 uur terug in de refugio. Redelijk geslapen. Echter maag + zenuwen gaan tekeer. Vanmorgen om 6 uur er uit. Schatje reeds vertrokken. Met Alberto koffie en chocobroodje.

Om half negen naar postkantoor. Post van JW en Vent. JW gebeld. Toch wel fijne brief.

Om half 11 vertrokken. Strijd met sigaretten. Van 2 tot half 5 geslapen onder afdakje van kerkje. Daarna nog twee uur naar Hornillos del Camino. Het franse clubje is weer intact. Cafe, bier en sigaretten. T. gebeld een WEEK ER BIJ. Kan route helemaal lopen.

Samen gegeten met V, C en MC.

Donderdag, 01/07/99 Castrojeriz.

16,30 uur.

Zojuist even geslapen. Het is nog bloedheet. Om half 1 aangekomen. Vetrokken om 6 uur. Na 1 ½ uur Sambol. Oase + refugio. Letterlijk oase van rust. Is Schatje een Spaanse wordt gevraagd. In Hontanas een oeroude bar. Koffie + tortilla. -> Convento San Anton. (rest van ruine). Kerk Castrojeritz. Ko arriveert. Vent is met vrienden naar het strand.

Drie bier…. Om 2 uur refugio open. Sokken gewassen; stonken als de hel.
Met Schatje plannen bekeken. Daarna koffie -> bed. Route was prachtig. Ver weg van verkeer. Beetje de Aubrac.

Lijf wordt wat rustiger. Rook echter te veel.

Zaterdag Calzadillo. Half 4. Gisteravond in Fromista tentenkamp. (Vrijdag 2/7 daar aangekomen). Onderweg Hospital de San Miguel. Stempel Sinterklaas + pelgrim. Kunstgeschiedenis student, spreekt Duits. Om half 1 in fromista. Bloedheet. Didier/ Jean Claude. Tent met Schatje. Veel in dorp. Drinken en eten op bankje. S’ Avonds Amerikaan met mondharmonica. Rond 11 uur bed. Vuurwerk!!

Om kwart voor twaalf samen met Schatje vertrokken. Gek. Lopen onder de sterren. Om kwart over drie in Carrion de los Condes. Parkje. Ventje op de bank. Ik op het gras. Om kwart over vijf weer verder. Mooie plaats. Geen kroeg open. Het lopen gaat minder. Om 10 uur (het duurde en duurde). Aangekomen in Calzadilla de la Cueza. Kroeg, sigaretten en koffie. Ko arriveert. Zeer verbaasd. Moe. Nu naar refugio. Zowaar open. Slapen!! Douchen. Tweepersoonsbed). Eten met Schatje. Schoolsysteem. Schrijven!!

Zondag 4/7/99. Sahagun. Gisteren bloedheet. Tegen 8 uur s’avonds een beetje normaal. Nog 1 biertje en nog even gepraat met echtpaar uit NY. Goed geslapen. Schatje is naast me verdwenen. Vanmorgen om half 7 vertrokken. Na 1 ½ koffie. Schatje weer gezien. Verder alleen. Rugpijn. Half 1 (met beetje regen) hier in refugio. (mooie oude kerk). Pianomuziek. Eten gekocht. Pasta gemaakt. Mooie folders.

Route meseta. Eentonig maar toch!! Blij dat ik het mag / kan lopen.

Duitse Pfarrer (blaaskaak) ook hier.

Daarna met Schatje kerken bekeken. Massage.

Avondeten met concert. Prima, goddelijke dag.

Maandag 5/7/99. Reliegos.

Nondekannonnen zou Vent zeggen. Schatje is ontsnapt. Dat voelt raar. Maar waarschijnlijk zie ik haar morgen in Leon wel weer.

Vanmorgen om 5 uur vertrokken. Donker, bewolkt en later pietsie / pietsie regen. Schatje onderweg paar keer gezien. Leukoplast. Twee nederlanders op de fiets (Leek/ Halsteren). De Munchener pastoor (wat een blaaskaak), de Nykers. Kaal als de neten maar toch heel mooi.

Veel aan mijn kinderen gedacht. o.a. Froukje.Ook seksgevoelens. Hier aangekomen om kwart voor 1. 30 kilometer. Gemiddelde van 4 km p.u. !!!Rug blijft probleempje.

Wat onwennig nu Schatje vertrokken is. Zij is nu 6 kilometer verderop. Ze intrigeert.

Boodschappen gedaan. Eventjes gedut. Om half drie macaroni. Echter: gezamenlijk eten. Was wel leuk. Geslapen. Biertje met lemon. Nu voorbereiden vor morgen. 25,5 kilometer : 4= 6 uur en kwartier. Refugio gaat om 12 uur open. (Monasterio).

Woensdag 7 juli, Mansilla de las Mulas. 17.00 uur.

In Leon om 11 aangekomen. Om 5 uur vertrokken uit Reliegos. De avond daarvoor pas om 10 uur gegeten met 11 personen. Enigszins gedwongen maar toch niet onaardig. Om half twaalf gewekt door een groep gehandicapte kinderen.

Goed gelopen. Onderweg 2 mannen ontmoet uit Munster. Ze kennen Steef. Hij is ziek geweest. Is in leon of net vertrokken.

Rugzak afgegeven. Naar postkantoor. Geen bericht van ABN. Shit. Verder ook geen post. Getelefoneerd. Vrijdag pas verstuurd. Ga ik niet op wachten.

Om 12 uur naar refugio. Weer geen Schatje. Net voor 2 uur naar de kapper. (Eerst Vent kulbrief gestuurd). Rug en zij blijven zeer doen. Jammer.

Daarna eindeloos de stad doorgesjouwd. Duitser met Hilde nog gezien. Daarna JW gebeld. Postkantoor gezegd alles door te sturen naar Santiago. Niet gegeten. Iets drinken. Nu begint linkerbeen ook nog te trillen. Twee nederlandse fietsers gesproken. Om 10 ineens een meisje uit Fromista die informeerde naar mijn nachtelijke tocht met Schatje. Daarna met haar naar de completen.

Toen geprobeerd te slapen. Drama. Om 1 uur aan de slaappillen. Tot half 7 geslapen. Ontbijt. Met enige moeite op stap. Route lelijk. Om 1 uur in Villadangos. Daar ingehaald door Schatje. Hartstikke blij. Enthousiast over haar bezoek aan San marcos en kathedraal. Boodschappen. Sla gemaakt. Ook hier weer druk in refugio.

Zondag 11 juli 1999. Villafranca del Bierzo.

Mijn God; wat gebeurt er allemaal? Zekerheden? Schatje.

Donderdag naar Astorga. Daar aangekomen VVV-kathedraal. Geld refugio. 12 uur. Schatje depri. Wil niet blijven. Besloten om 9 kilometer verder te gaan. Eten gekocht (SRV) op stap. Rond half twee 1 ste refugio. Schatje was er niet. Cafe Antoine gesprek, 2 koppen koffie, gratis , water met ijs. Daarna tweede refugio. Schatje was daar. Geen water. Cafe. Stamboom. Karotkaarten. Toen besloten verder te lopen. Wel warm; 12 kilometer. Daar besloten buiten te slapen. Eerst water, toen terug. Slaapzakken, vallende sterren HAND IN HAND. Intiem.

Andere ochtend zonder sigaretten op stap. Rabanal. Niets.Over de Hierro. Sigaret gebietst. Wigwam. Baby. Toen door. Manjarin. Aan ??? 222 kilometer. El Acebo. Half vier verder tot zes uur. Bloedheet. Ponteferrada. Biertje met Schatje. Daarna eten met Taco, Erik en gast??? Goed geslapen. Vanmorgen om 5 uur vertrokken met Schatje. Verkeerd gelopen.

Uiteindelijk rond half 11 hier gebleven. Met Schatje na douchen koffie.

Taco / Erik. Gegeten in refugio. Beetje chaos.

Wat wil ik met Schatje. Ik word verliefd. Camino ???? Veel pelgrims , jeugd. Op zich wel leuk, maar beetje vierdaagse. Kom waarschijnlijk 19de aan. Maandag.

Kerkbezoek. Schatje geraakt.

Woensdag 14 / 7. Barbadelo, 4 kilometer na Sarria.

Hier om half drie aangekomen. Vanmorgen om half 8 uit Samos vertrokken. Afscheid genomen Taco en Erik. Gaan grote afstanden lopen.

Maandagochtend met Schatje bovenlangs uit Villafranco. Zij slaapmatje vergeten. Hans terug. Die dag naar O Cebreiro. Toch weer heel karwij. Om 5 uur boven. Toch nog een bed vrij bij Erik. Belg stok kwijt. Met Schatje dorpje in. Wat gedronken. Daarna eten met Didier, Jean Claude, T + E en zwitsers meisje en Gert de pratende Duitser.

Tot 11 uur. Geslapen tot 4 uur. Om 5 uur buiten zonder Schatje. Aardedonker. + mist. Met Spanjaarden naar beneden.

Verder die dag nog mis gelopen. In Triacastella boodschappen. Onverrichterzake naar postkantoor. Om 3 uur in Samos. Oud klooster. Laatste 9 kilometer pracht pad. Oeroude dorpjes. Aangekomen in samos samen met Erik. Schatje had gezwommen. Samen met haar Mozarabisch kerkje bekeken. Daarna bezoek met gids door klooster. Overal pijn. Even naar bed en daarna vespers. Eten, zelf gemaakt, aan riviertje.

Krijg geen vat op Schatje.Verteld over zenuw.

Daarna koffie -> biertje met E + T +? +S. S. vindt T erg interessant.

Gitaar, ferme houding. F. blijft tot het einde.

Vanmorgen mooie route. Aansluiting met andere weg. Weer karavaan. Gekletst met Carmen. Onderweg in de kroeg een bloedmooi, heidens brutaal, zingend meisje. Twee koffie, bocadillo, kaas. Dan door naar hier. Heuvels, veel kastanjes, etc. Nog steeds mooi weer.

Vrijdag 16 juli 1999. Ligonde.

(10 kilometer voor Pallas de Rei).

19.00 uur.

Gisteren van Barbadelos ( woensdagavond Toetie gebeld. Thuis, Rachida) waar we gisteravond in het gras gegeten hebben (pasta en salade). Naar Gonzar, voorbij Portomarin. De weg slingert zich tussen keutelboerderijtjes. Het ruikt heerlijk naar koeienmest. Grote eikenbomen.

Eerste uur met schatje, daarna alleen. Een beetje moeizame start. Nu om 9.30 uur grote goede bak koffie. Beter gelopen. Tot mijn verrassing Schatje op de brug met Jan Kloot! Verder in Portomarin (geheel nieuw dorp) boodschappen gedaan voor de avond. Terrasje gepikt met jan Kloot. Daarna zonder hem door naar Gonzar. Schatje na pipi achter mij. Waarom? Ze zal me in Gonzar iets voorstellen. Twee kilometer voor Gonzar rustpauze. Ze stelt me reiki voor. Ben accoord. In Gonzar aangekomen samen een hoekje gevonden van de slaapkamer. Daarna plekje in het bos gezocht. Eerste reikisessie. Ik zie met mijn ogen dicht doorlopend haar gezicht voor me. Lachend, stimulerend, steeds wisselend. Zalig. Blessé. Daarna in haar handen en schoot uitrusten. Beken dat ik verliefd op haar ben. Ze voelt zich ongemakkelijk. Je táime?! Is anders. Gun haar de tijd.

Avondeten. Heerlijke soep en salade. Kaas en koffie na. Vroeg naar bed. Er toch weer uit. J.W. gebeld. Die was ongerust. Had lang geduurd. Verteld over Schatje. Hij had overwogen om naar Santiago te komen. Nee dus, verder goed.

Geslapen met tussenpozen. Schatje: je t’aime tres fort.

Vanmorgen om half zeven met schatje vertrokken. Kort daarna bar. Koffie. Hand in hand verder. Jezus, ik heb doorlopend een stijve.

Rond half elf in Ligonde. Prachtige refugio van Agopa. Koffie, praten. Toch weer door naar Palas de Rei. Daar idee taxi terug. Voorgesteld aan schatje. Zij blij. Koffie, boodschappen. Taxi. Stroom van pelgrims. Gekkenhuis. Hier aangekomen. Blij. Samen wandelen. Verteld over mijn ouders, gezin, internaat. Homosexualiteit.  Goed! Zij over haar ontevredenheid over haar lichaam. Kussen. Lippen. Na Santiago ?

Samen bocadillo gemaakt. Douchen. Tweede reikisessie. Ik slaap een beetje. Is goed. Rust uit in haar schoot.

Ontmoeten daarna Vlaming, te voet. Zonder geld.

Tot zover….. De laatste dagen naar Santiago verliepen in een roes, zodat een dagboek bijhouden er niet meer van kwam.

 

 

 

WordPress › fout

Er heeft zich een kritieke fout voorgedaan op deze site.

Meer informatie over probleemoplossing in WordPress.